Αγώνας Υπέρ Πίστεως και Πατρίδος

Πιστεύω ότι έχω ένα μήνυμα να παραδώσω στους επίδοξους ηγέτες, στους διοργανωτές κοινωνικών κινημάτων και πολιτικών φορέων, στους αρχηγίσκους πολιτικών αποκομμάτων, στους ταγούς από κάθε αρχή και εξουσία του τόπου, στρατιωτικούς, δικαστικούς-νομικούς, αρχιερείς, αστυνομικούς και επιστήμονες που υπηρετούν στην αυλή του ύπατου αρμοστή. Και τέλος το μήνυμα αυτό, η πληροφορία, μιας και τυγχάνει να επαγγέλλομαι μια υπηρεσία, μια τέχνη που έμελλε να αλλάξει ριζικά τον τρόπο που επικοινωνούμε και λειτουργούμε ως κοινωνία απευθύνεται στους πλούσιους, στους μεγαλοεπιχειρηματίες, που με μοχλό το ψεύτικο χρήμα και το εύκολο κέρδος κινούν τα νήματα και τις μαριονέτες τους σε παγκόσμιο επίπεδο. Επειδή όμως αμφιβάλω αν το μήνυμα αυτό φτάσει στα αυτιά τους, ή στα μάτια τους πόσο μάλλον στην καρδιά τους έγραψα τον επίλογο για τους απλούς συμπολίτες και αδελφούς και συνοδοιπόρους σε αυτόν τον δύσκολο μονοπάτι της ζωής. Έγραψα για τον λαό του Θεού.

Δυστυχώς συνειδητοποιώ, και πιο σοβαρό το κάνει η κοινή διαπίστωση πολλών πνευματικών πατέρων της εποχής μας, ότι ζούμε οι περισσότεροι μια αυταπάτη, μια ουτοπία και σε προσωπικό επίπεδο και ως κοινωνία. Για έθνος ούτε λόγος να γίνεται, αυτό το ψευτο-ρωμαίικο, ορθόδοξο, γένος έχει υποστεί βάναυσα φοβερό ακρωτηριασμό και η σήψη έχει φτάσει πια στο μεδούλι. Θα σας εξηγήσω παρακάτω τι εννόω μεδούλι. Όλες αυτές οι ομάδες που ανέφερα στον πρόλογο, δεν είχαν αιώνες τώρα ούτε αυτο-κράτορα, ούτε κυβερνήτη να στηρίξουν και να ακολουθήσουν. Το κόσμο μας κυβερνάει η ελίτ του χρηματοπιστωτικού συστήματος με την πάλαι ποτέ υποσχόμενη άκρατη ατομική ευδαιμονία ή όπως κατάντησε σήμερα ένα ρουσφέτι, τάξιμο για ένα απλό βόλεμα για τον καθένα και για όλους μαζί. Δεν επιτρέπονται ελπίδες και όνειρα σε ένα τέτοιο κόσμο που χτίσαμε, εκτός και αν θεωρείτε μέγιστη ελπίδα και όνειρο η απόκτηση ενός σπιτιού, ή ενός αυτοκινήτου ή μιας καλής θέσης στην κοινωνία. Πάντως τα πάντα και πάντοτε σε ατομικό επίπεδο, κατακερματισμένοι, γιατί σε ότι αφορά το κοινωνικό σύνολο αυτό είναι δουλειά των ειδικών, των απεσταλμένων, των εντολοδόχων και των ενταγμένων σε υπηρεσίες του κράτους-αποικίας.

Τυγχάνει όμως ειδικά για εμάς τους Ρωμιούς το γένος, να είμαστε όλοι εμείς αδέλφια γιατί είμαστε Χριστιανοί έστω και κατ όνομα. Το μήνυμα λοιπόν μας αφορά όλους είτε εντός Εκκλησίας, είτε εκτός. Είτε αποδεχόμαστε το βάπτισμα, είτε αποκηρύσσουμε το βάπτισμα. Είτε μετανοούμε για τα λάθη μας, είτε συνεχίζουμε να βαδίζουμε στην ίδια φαρδιά οδό που οδηγεί στην απώλεια. Είτε πιστεύουμε στον Χριστό ως Θεό και σωτήρα μας, είτε δεν πιστεύουμε. Το μήνυμα έχει να κάνει με το τι πιστεύουμε, αν πιστεύουμε, πως πιστεύουμε. Στα αλήθεια δεν ξέρουμε από που κρατά η σκούφια μας; Γιατί δεν ξετυλίγουμε το νήμα της Ιστορίας ; Πως φτάσαμε έως εδώ; Σας έγραψα για την κοινωνική σήψη έως το μεδούλι, ποιο μεδούλι; Η πίστη στον ζωντανό Θεό, στον Χριστό, αυτή είναι η καρδιά του Χριστιανού, του Ρωμαίικου έθνους μας, που χτυπά εδώ και αιώνες σε αυτήν την βασανισμένη από τους αλλογενείς και από τους ομοεθνείς πατρίδα. Μου πήρε αρκετά χρόνια για να καταλάβω τελικά ότι εχθρός της πατρίδας μας δεν είναι μόνο οι λύκοι εξ Ανατολών και εκ Δυσμών, ή απλά οι πολιτικοί και βολευτές, ή όποιος αντιτίθεται στην Εκκλησία, στην παράδοση και στις πατρογονικές αξίες. Εχθροί είμαστε όλοι εμείς οι Χριστιανοί, γιατί δεν είμαστε αληθινά Χριστιανοί. Όχι μόνο δεν τιμάμε την ταυτότητά μας, αλλά πολλοί εξ ημών την έχουμε απολέσει πλήρως. Είναι βέβαιο ότι θα χαθούμε και ως έθνος και ως πρόσωπα από την Ιστορία αυτού του τόπου αν δεν παρέμβει ο Χριστός και πιστεύω ότι θα παρέμβει. Όχι γιατί το αξίζουμε, αλλά γιατί είναι τόσο δυνατές οι προσευχές ορισμένων σε αυτόν τον κόσμο, είναι τόσο σπουδαία η μεσιτεία μεγάλων Αγίων που πρόσφατα αναχώρησαν για τον θρόνο του υψίστου, είναι τόσο σημαντική η ανυπέρβλητη προστασία των τοπικών Αγίων της πατρίδας μας και είναι τέλος και η μεγάλη, απέραντη αγάπη της υπεραγίας Θεοτόκου που έστω και ισχνά μας σκεπάζει ακόμα. Και βέβαια ξεχνούν πολλοί και κάτι ακόμα, ότι Κύριος της Εκκλησίας μας και ακρογωνιαίος λίθος είναι ο ίδιος ο Χριστός και ουδείς άλλος. Σωτήρας υπάρχει άσχετα αν δεν τον επικαλούμαστε πολλοί και δεν θα αφήσει να χαθεί η Εκκλησία και τα δικά του πρόβατα, οι πιστοί. Όποιος από εμάς θέλει λοιπόν ας πάρει τον Σταυρό που του έδωσε και ας Τον ακολουθήσει. Αυτό είναι το ένα μέρος του μηνύματος, υπάρχει και το άλλο.

Δεν θεωρώ τον εαυτό μου προφήτη, αλλά βλέπω ότι πολλοί είναι αποπροσανατολισμένοι, και ολοένα και περισσότεροι αποπροσανατολίζονται. Τυφλός δε τυφλόν εάν οδηγεί, αμφότεροι θα πέσουν στον βόθρο. Για τους επίδοξους ηγέτες, τους διοργανωτές κοινωνικών κινημάτων και πολιτικών φορέων οι οποίοι έστω ότι έχουν αγαθή προαίρεση και καλή θέληση για να σώσουν την Ελλάδα έχω να πω ότι θα αποτύχουν. Γιατί απλά το στοίχημα σήμερα για τον έξω από εδώ πάντοτε ήταν, είναι και θα είναι αν καταφέρουμε να διατηρήσουμε την πίστη μας ως ορθόδοξοι Ρωμιοί απόγονοι των δοξασμένων και σεσωσμένων προγόνων μας. Ειδικά σήμερα οι συνθήκες δεν επιτρέπουν ψευτο-ηρωισμούς και ανδραγαθίες βεληνεκούς. Καμία δύναμη, καμία ενότητα σε κοινωνικό ή πολιτικό επίπεδο δεν μπορεί να μας βγάλει από τον λάκκο τεραστίων διαστάσεων που μας έχουν σκάψει και που οι ίδιοι βοηθήσαμε να φτιαχτεί. Θέλει λοιπόν υπομονή και ακλόνητη πίστη και ελπίδα στον Χριστό ότι Εκείνος θα δώσει την λύση με τρόπο που Εκείνος γνωρίζει καλύτερα από εμάς. Ενότητα χωρίς θεμέλιο τον Χριστό και με ποικίλες προσμίξεις ξένες προς την γνήσια ορθόδοξη πίστη μας αλλού οδηγεί και είναι κρίμα να πλανώνται ή να πλανηθούν πολλοί εκλεκτοί εξ ημών. Κυνηγούν πολλοί σήμερα χίμαιρες, δημοκρατία, άμεση δημοκρατία, νέα δημοκρατία, νεο-φιλελεύθερη δημοκρατία, και ούτω καθεξής. Σας ερωτώ με ποια βάση, με ποιον πεπαιδευμένο λαό, με τι μορφωτικό επίπεδο, με τι προσανατολισμό; Ξέρετε πόσο κοπίασαν οι άρχοντες του κόσμου τούτου για να αποχαυνώσουν τον λαό μας, για να εκμαυλίσουν τα χρηστά ήθη, για να ξεριζώσουν τελικά την πίστη μας, και πόσο εμείς τους βοηθήσαμε; Έχουμε επείγουσα ανάγκη από Χριστιανούς ηγέτες σε κάθε επίπεδο και βαθμίδα του κοινωνικού μας βίου όχι από ψευτο-δημοκράτες και ανέφικτα πολιτικά συστήματα. Οι άνθρωποι, τα χριστο-κεντρικά πρόσωπα κάνουν την διαφορά όχι τα συστήματα, ούτε οι τεχνολογίες.

Για τους συμπολίτες μας κάθε επαγγέλματος που υπηρετούν στο δημόσιο, στην αυλή, ας αναρωτηθούν ποιον υπηρετούν. Ας κοιτάξουν αν υπάρχει μέλλον με τις παρούσες συνθήκες, σε αυτή την προδομένη και σκλαβωμένη πατρίδα με ένα σύνταγμα και νόμους που έγιναν κουρελόχαρτα. Ας δούνε με τα μάτια της ψυχής τους μήπως απλά είναι ένα βόλεμα και ότι για όλα τα υπόλοιπα “ωχ βρε αδερφέ δεν πειράζει και τι έγινε”. Αν το καταλαβαίνουν αυτό, τότε και η στάση τους χρειάζεται να γίνει πιο υπεύθυνη απέναντι στους συμπολίτες τους, απέναντι στους αδελφούς τους. Και ακόμα δεν είναι ντροπή να παραιτηθούν όταν βλέπουν ότι μεγαλύτερη δυστυχία φέρνει αυτή τους η υπηρεσία, ή ότι απέτυχαν στο έργο τους, ή ότι ατιμάζεται ολοένα και περισσότερο η στολή που φορούν από τις άνομες εντολές που εκτελούν. Τελικά τι πιστεύουμε, ποιον εμπιστευόμαστε;

Έμεινε η κατηγορία των πλουσίων, τι παραπάνω μπορώ να πω εγώ από αυτά που είπε ο Χριστός για αυτούς που θησαυρίζουν για τον εαυτό τους, για τους εξουσιομανείς, για τους άρχοντες αυτού του κόσμου που υπηρετούν τα πάθη τους. Εκείνοι πόσο δύσκολο είναι να αλλάξουν, να περάσει η κάμιλος από την τρύπα της βελόνας με το κατανοήσουν ποιους στήριξαν και στηρίζουν με την περιουσία τους, πόσο κακό έκαναν στον τόπο μας όλα αυτά τα χρόνια με λανθασμένες επιλογές και κατευθύνσεις, ποιους επέλεξαν να συναναστρέφονται. Περιμένει όμως ο Θεός και από αυτούς και από εμάς να γίνουμε ελεήμονες και φιλάνθρωποι να ψάξουμε να βρούμε την αληθινή πίστη βαθιά μέσα μας, να δούμε ποιοι είναι οι Άγιοι, οι όντως Χριστιανοί γύρω μας και να ομοιάσουμε σε αυτούς και στον Χριστό.

Όχι αγαπητοί μου αδελφοί δεν είμαι ούτε απαισιόδοξος, ούτε μοιρολάτρης, ούτε φυγόπονος. Είμαι ρεαλιστής και βλέπω ξεκάθαρα ότι μόνο με θαύμα θα σωθεί το έθνος μας, τέτοιο θαύμα που μόνο ο Χριστός μπορεί να κάνει. Μη γελιέστε το ζητούμενο χτες και σήμερα είναι η πίστις, Ιησούς Χριστός χθες και σήμερον ο αυτός και εις τους αιώνας. Σήμερα κλυδωνίζονται περισσότερο από ποτέ τα ένδοτερα της Εκκλησίας. Γιατί η πίστη μας είναι τελείως επιφανειακή και επιδερμική, γιατί είμαστε χλιαροί, γιατί είμαστε με το ένα πόδι βουτηγμένο στην κοσμική ζωή και με το άλλο παραπατούμε εντός της Εκκλησίας. Γιατί θέλουμε να τα έχουμε καλά και με τον Χριστό και με τους πολλούς Αντίχριστους. Και οι προβατόσχημοι λύκοι πολλοί και καραδοκούν να μας κατασπαράξουν εντός και εκτός Εκκλησίας. Άρα το ζητούμενο αγαπητοί μου αδελφοί δεν είναι αν θα συνεχίσουμε να έχουμε πατρίδα, έτσι και αλλιώς την άνωθεν επιζητούμε, το ζητούμενο είναι αν συνεχίσουμε να πιστεύουμε και κατά πόσο τα τεκταινόμενα και μελλούμενα θα ενισχύσουν και θα ενδυναμώσουν την πίστη μας. Πόσοι θα απομεινουμε να πιστεύουμε στην Μία Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία. Όσοι λοιπόν φιλόθεοι και φιλάδελφοι ας μετανοήσουμε περισσότερο και ας παρακαλέσουμε ειλικρινά να σωθεί η Εκκλησία, η πίστη μας. Αυτός είναι ο στόχος μας, και έτσι θα σωθούμε και εμείς και το έθνος μας και η πατρίδα μας και ο κόσμος στο ευρύτερο σύνολο. Ο πιστεύσας και σωθήσεται, σημεία δε της παρακμής του ψευτο-ρωμαίικου πιστεύω ότι έχουν αρχίσει και φαίνονται ξεκάθαρα από την παράδοση της εθνικής μας κυριαρχίας άνευ όρων και αμετάκλητα το 2010. Τί είχαμε, τι χάσαμε, ποτέ σε αυτήν την χώρα δεν είχαμε αληθινά κυριαρχία, κηδεμονία είχαμε και έχουμε από τότε που δολοφόνησαν τον μοναδικό κυβερνήτη και Άγιο Ιωάννη Καποδίστρια. Σημεία των καιρών είναι και η βαπτισμένη πανδημία, εργαλείο στα χέρια των ισχυρών της γης καθώς και η αναγγελία τους για την νέα κανονικότητα της μεγάλης επανεκκίνησης. Έχουμε λοιπόν να δούμε πολλά σημεία και τέρατα στις μέρες μας, όλα με την σειρά και τον καιρό τους.

Εμείς σε όλα αυτά απαντούμε, στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου μόνο μπροστά στους Αγίους, στην Παναγία και στον Χριστό συγκλονισμένοι από την ελεεινή εσωτερική μας κατάσταση. Και αναμένουμε με αναφορά πάντοτε στον Χριστό και στην Εκκλησία Του εν ειρήνη και μετανοία.

Την 26 Ιανουαρίου του Σωτηρίου Έτους 2022
Μνήμη του Οσίου Ξενοφών μετά της συμβίου του Μαρίας και των τέκνων Αρκαδίου και Ιωάννη.
Άγιοι του Θεού πρεσβεύσατε υπέρ των οικογενειών και των τέκνων ημών Χριστώ τω Θεώ.