Η μία και ταυτόχρονα διεσπασμένη εκκλησία ; Ομολογώ και κηρύττω ανεμποδίστως ότι αυτή η μία και ταυτόχρονα διεσπασμένη “εκκλησία”, είναι αυτή η “οικουμενική εκκλησία” των Ορθοδόξων Χριστιανών αδελφών μας οι οποίοι βρίσκονται σε οικτρά πλάνη οδηγούμενοι εδώ και πολλά χρόνια από αιρεσιάρχες, κληρικούς-επισκόπους και λαικούς με πανεπιστημιακούς τίτλους και περγαμηνές “θεολογικής” κατάρτισης.
Έως τώρα προσπάθησα και θα συνεχίσω να προσπαθώ να μην ομιλώ για αυτό το θέμα γιατί είναι πραγματικά λυπηρό εντός της Μίας, Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας του Κυρίου ημών και Θεού και σωτήρα και αναστάντα Ιησού Χριστού που ομολογούμε σε κάθε Λειτουργία να γνωρίζουμε ότι υπάρχουν αδερφοί μας που διαφορετικά σκέπτονται και βαδίζουν προς την απόσχιση παρασύροντας μαζί τους πολλούς.
Το θέμα είναι υψίστης σημασίας για την Ζωή μας και για την Ζωή της γνήσιας Ορθόδοξης Εκκλησίας τους Χριστού και έχει πολιτικές, κοινωνικές, οικονομικές και άλλες προεκτάσεις όπως όλα τα σχίσματα που είχαν γίνει στο παρελθόν από αιρετικούς.
Ως ορθόδοξοι Χριστιανοί κάναμε και κάνουμε υπομονή εδώ και πολλά χρόνια ανεχόμενοι όλα τα καπρίτσια της “άρχουσας τάξης” των κληρικών που επιλέχτηκαν από το Θεό να οδηγούν τα πρόβατά Του, εμάς τους Χριστιανούς και αντί αυτού ως προβατόσχημοι λύκοι τα οδηγούν σε απώλεια. Όμως ο καταιγισμός σημαντικών γεγονότων που συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια όπως ψευτο-οικουμενική σύνοδος, κλείσιμο των ναών λόγω ιώσεων, αλλαγή του τυπικού της Πασχάλιου ακολουθίας λόγω ιώσεων, αναγνώριση σχισματικών και αμετανοήτων κληρικών της Ουκρανίας σε επισκοπικές θέσεις, και οι επίπονοι και πεισματικοί αγώνες των οικουμενιστών να μας ενώσουν σώνει και καλά με τα άλλα δόγματα οι οποίοι ολοένα και εντείνονται εντός του κόλπου της Εκκλησίας μας καλούν να ομολογήσουμε την Αλήθεια και να σταματήσουμε να ανεχόμαστε το ψέμα και την υποκρισία.
Επειδή θεωρώ ότι σίγουρα υπάρχουν πολύ πιο καταρτισμένοι από εμένα να ομιλήσουν για αυτό το θέμα με ντοκουμέντα θα αρκεστώ να αναφερθώ και να συνηγορήσω στα παρακάτω αποσπάσματα από το πρόσφατο δημοσίευμα του γραφείου επί των αιρέσεων και των παραθρησκειών της Ι. Μ. Πειραιώς
=========================================== Πειραιάς, 6η Φεβρουαρίου 2023 Σχολιασμός των ανίερων συμπροσευχών “για την ενότητα των Χριστιανών"
"Ένα άλλο ισχυρότατο επιχείρημα που επικαλούνται οι οικουμενιστές, για να δικαιολογήσουν τόσο τις συμπροσευχές, όσο και τις πάσης φύσεως ενέργειές τους, που αποβλέπουν στην μεταξύ τους ενότητα, είναι η φράση του Κυρίου μας στην αρχιερατική του προσευχή «ίνα πάντες εν ώσιν», (Ιω. 17,21). Όπως και παλαιότερα έχουμε τονίσει, η φράση αυτή έχει κακοποιηθεί βάναυσα και έχει παρερμηνευτεί όσο κανένα άλλο χωρίο της Καινής Διαθήκης.
Οι οικουμενιστές ισχυρίζονται ότι ο Χριστός με τη φράση αυτή προανήγγειλε ότι όλες οι χριστιανικές ομολογίες θα αποκτήσουν κάποτε στο μέλλον την μεταξύ τους πολυπόθητη ενότητα και θα αποτελέσουν τη «Μία» Εκκλησία, υπονοώντας, ότι η Εκκλησία τώρα είναι διεσπασμένη. Όμως ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος δεν συμφωνεί μαζί τους. Ερμηνεύοντας το χωρίο αυτό παρατηρεί:
«πάτερ άγιε, τήρησον αυτούς εν τω ονόματί σου ω δέδωκάς μοι, ίνα ώσι εν καθώς ημείς» Ιω. 17,11
Πάτερ άγιε, φύλαξέ τους με την πατρική Σου προστασία και δύναμη, την οποία έδωσες και σε Εμένα˙ έτσι ώστε να παραμείνουν ενωμένοι μαζί μου και μεταξύ τους και να είναι με την αγάπη και την ομοφροσύνη ένα πνευματικό σώμα, όπως είμαστε ένα και εμείς που έχουμε την ίδια ουσία και φύση Όλοι όσοι πίστευσαν μέσω των Αποστόλων είναι ένα, μολονότι κάποιοι από αυτούς αποσπάστηκαν…[1]
Κλασικό παράδειγμα αποτελούν τα όσα διεκήρυξε ο παν. Οικουμενικός πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος κατά την συνάντησή του με τον «πάπα» Φραγκίσκο στα Ιεροσόλυμα τον Μάϊο του 2014. Μεταξύ άλλων ο κ. Βαρθολομαίος διατύπωσε μια καινοφανή Εκκλησιολογία, στην οποία η Εκκλησία παρουσιάζεται ως Μία και ταυτόχρονα διεσπασμένη εν χρόνω. Είπε:
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! «Η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, η ιδρυθείσα υπό του εν ‘αρχή Λόγου’, του ‘όντος προς τον Θεόν’ Λόγου, κατά τον ευαγγελιστήν της αγάπης, δυστυχώς κατά την επί γης στρατείαν αυτής, λόγω της υπερισχύσεως της ανθρωπίνης αδυναμίας και του πεπερασμένου θελήματος του ανθρωπίνου νοός, διεσπάσθη εν χρόνω. Ούτω διεμορφώθησαν καταστάσεις και ομάδες ποικίλαι εκ των οποίων εκάστη διεκδικεί ‘αυθεντίαν’ και ‘αλήθειαν’». Ἡ Ἀλήθεια ὅμως εἶναι Μία, ὁ Χριστός, καί ἡ ἱδρυθεῖσα ὑπ᾿ Αὐτοῦ Μία Ἐκκλησία».
«Ἀτυχῶς, ὑπερίσχυσεν ὁ ἀνθρώπινος παράγων, καί διά τῆς συσσωρεύσεως προσθηκῶν “θεολογικῶν”, “πρακτικῶν” καί “κοινωνικῶν” αἱ κατά τόπους Ἐκκλησίαι ὡδήγηθησαν εἰς διάσπασιν τῆς ἑνότητος τῆς πίστεως, εἰς ἀπομόνωσιν, ἐξελιχθεῖσαν ἐνίοτε εἰς ἐχθρικήν πολεμικήν» [2] !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Γύρω από την καινοφανή αυτή διακήρυξη έχει ασχοληθεί η «Σύναξη κληρικών και Μοναχών», η οποία εξέδωσε σχετικό φυλλάδιο το 2015, με τίτλο: «Η νέα Εκκλησιολογία του Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου και επίκαιρα ομολογιακά κείμενα» και παραπέμπουμε εκεί για περισσότερα στοιχεία τους ενδιαφερομένους. Από το φυλλάδιο αυτό παραθέτουμε προς ενημέρωση ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα:
«…Η θέση αυτή, [περί μιας και ταυτόχρονα διεσπασμένης Εκκλησίας], συνιστά συνειδητή άρνηση τουλάχιστον της ενότητος της ‘Μιάς’ Εκκλησίας ως ιδιότητος και οντολογικού Της δεδομένου. Η συμπερίληψη της ιδιότητος αυτής στο εκκλησιολογικό άρθρο του Συμβόλου της Πίστεως, αποτελεί την έκφραση της αυτοσυνειδησίας και αγιοπνευματικής εμπειρίας της Εκκλησίας και κατά συνέπειαν όποιος – κληρικός ή λαϊκός – αμφισβητεί συνειδητώς, ή απορρρίπτει την πίστη της Εκκλησίας, όπως αυτή οριοθετείται με κάθε ακρίβεια στους Όρους των Οικουμενικών Συνόδων και ιδιαιτέρως στα μονοσήμαντα άρθρα του Συμβόλου της Πίστεως, ευλόγως εκπίπτει από το Σώμα της Εκκλησίας, υποκείμενος σε καθαίρεση, ή αφορισμό κατά τις Οικουμενικές Συνόδους[3]»
Πέραν αυτών ο αείμνηστος και μακαριστός Αρχιμανδρίτης π. Χαράλαμπος Βασιλόπουλος στο περισπούδαστο βιβλίο του με τίτλο: «Ο Οικουμενισμός χωρίς μάσκα» μας αποκαλύπτει μια άλλη διάσταση, πολύ σημαντική, του όλου θέματος. Ότι δηλαδή την «ένωση των εκκλησιών» προωθούν τεκτονικοί κύκλοι. Γράφει: «Ο Οικουμενισμός, κατασκεύασμα μασονικό, ζητεί να ισοπεδώσει όλες τις θρησκείες, να τις ζυμώσει μέσα στο ίδιο ζυμωτήρι, για να ετοιμάσει σιγά – σιγά την πάστα της θρησκευτικής αδιαφορίας, πρόδρομο – σύμπτωμα του Αντιχρίστου». Παραθέτει μάλιστα σχετική τεκτονική διακήρυξη από το περιοδικό «LA TEMPLE» (1946): «Το πρόβλημα το οποίον ηγέρθη υπό του σχεδίου της ενώσεως των Εκκλησιών, αι οποίαι ομολογούν τον Χριστόν, ενδιαφέρει ζωηρώς την Μασονίαν και είναι συγγενές προς την Μασονίαν, καθ’ όσον περιέχει εν εαυτώ την ιδέαν της παγκοσμιότητος. Και ας μας επιτραπεί να προσθέσωμεν, ότι εάν αυτή η ένωσις, τουλάχιστον όσον αφορά τας μη ρωμαϊκάς ομολογίας, ευρίσκεται εις καλόν δρόμον, τούτο οφείλεται εις την τάξιν μας».[5]
Υπάρχει και μια άλλη σοβαρή παράμετρος, σχετικά με τις «Προσευχές για την ενότητα των χριστιανών». Εμμέσως πλην σαφώς μετατίθεται η ευθύνη για την ενότητα στο ίδιο τον Θεό, τον Οποίο παρακαλούν οι προσευχόμενοι να κάμει την «πολυπόθητη» ένωση! Οι αιρετικοί αποποιούνται των ευθυνών τους για την διαίρεση του χριστιανικού κόσμου και επιζητούν από το Θεό να κάμει, μαγικώ τω τρόπω, την ένωση! Μελετώντας όλες τις μέχρι τώρα συμπροσευχές, δεν συναντήσαμε πουθενά την λέξη «μετάνοια», ούτε ως έννοια,! Αντίθετα κάνουν λόγο για μια αόριστη και σκιώδη «συνολική ευθύνη» των χριστιανών, η οποία προκλήθηκε από «προκαταλήψεις του παρελθόντος»! Ο θεολόγος κ. Ι. Μπουγάς έγραψε το εξής απίστευτο: «Μετά την οικουμενική προσευχή των Χριστιανών η Χάρις του Αγίου Πνεύματος θα οδηγήσει και στο κοινό Ποτήριο κατά το ευλογημένο Συλλείτουργο όλων των χριστιανικών ομολογιών» (https://arxon.gr /2023/01/i-koini-proseychi-olon-ton-christianon-18-25-ianoyarioy-2023-odigei-stin-enotita/) « … Οι πεποιθήσεις αυτές του Οικ. Πατριάρχου, περί μίας και ταυτόχρονα διεσπασμένης Εκκλησίας, έχουν εμπράκτως βεβαιωθεί με διάφορες παλαιότερες εκδηλώσεις του οικουμενικού γίγνεσθαι, επί παραδείγματι:
Παρουσία, ή και συμπροσευχή του Οικουμενικού Πατριάρχου σε εσπερινό της Θρονικής Εορτής της Ρώμης (Ιούνιος 1995) Στην κηδεία του Πάπα Ιωάννη Παύλου Β (Απρίλιος 2005) Σε παπική λειτουργία στο Βατικανό (Ιούνιος 2008) Σε συνεδρία της Συνόδου των Καθολικών Επισκόπων (Οκτώβριος 2008) Σε πρώτη επίσημη λειτουργία του Πάπα Φραγκίσκου (Μάρτιος 2013) Με την από κοινού ευλόγηση των Ορθοδόξων πιστών από τον κ. Βαρθολομαίο και τον Καρδινάλιο Cassidy (Φανάρι, Θρονική Εορτή 1992) Συμμετοχή του Πάπα Βενέδικτου ΙΣΤ σε Πατριαρχική Λειτουργία στο Φανάρι όπου ο Πάπας φορώντας ωμοφόριο απήγγειλε το “Πάτερ ημών” και του εψάλη Πολυχρόνιον (Νοέμβριος 2006) Επίδοση Αγίου Ποτηρίου ως δώρου στον νεοεκλεγέντα ουνίτη (εν Αθήναις), επίσκοπο Καρκαβίας, Δημήτριο Σαλάχα (Μάιος 2008) Με την συμμετοχή του παπικού επισκόπου Louis Pelatre στον εσπερινό της αγάπης στο Φανάρι το Πάσχα του 2009 έθος που συνεχίσθηκε και τα επόμενα έτη, με είσοδο των ετεροδόξων στο ιερό Βήμα δια της Ωραίας Πύλης. Με την συμμετοχή του κ. Βαρθολομαίου στη Σύνοδο των Αγγλικανών στο Labeth Palace, (Νοέμβριος 1993) … [6] »
Αδερφοί όπως διαπιστώσατε η γάγγραινα αυτή χρονίζει μέσα στο σώμα της Εκκλησίας μας, και εμείς τα βλέπουμε εδώ και χρόνια αλλά κάνουμε υπομονή γιατί ο μόνος κατάλληλος για χειρουργική επέμβαση είναι ο φιλεύσπλαχνος και ελεήμων Κύριος.
Και άλλοι όμως τα βλέπουν και σιωπούν όπως σιωπούν με όλα όσα ανίερα και προδοτικά και κατάπτιστα γίνονται από τους πολιτικούς στην Ελλάδα και στην κοινωνία μας.
Είναι απορίας άξιον αν αυτή η σιωπή τους έχει σε τίποτα να ομοιάσει με αυτή του Κυρίου τον οποίο αδίκως κατεδίκασαν ή άλλους σκοπούς επιτελεί.
Ο σιωπών δοκεί συναινείν !
Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμάς μᾶς λέγει: Ἡ σιωπὴ εἶναι ἡ τρίτη μορφὴ ἀθεΐας. Πρώτη, η δια λόγου άρνηση, δεύτερη, η δια της πράξης άρνηση, τρίτη δε, η σιωπή που παραπέμπει στην συνενοχή και συνέργεια.
Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος προσθέτει: Ο μη λέγων την Θείαν Αλήθειαν υπεύθυνος εστί του αίματος τουτέστι, της σφαγής των ψυχών των πλανωμένων! Το μή κρίνετε, ίνα μη κριθήτε περί βίου εστίν, ου περί πίστεως !
Ο Μ. Βασίλειος επίσης μας λέγει: Της σιωπής το κρίμα φοβερόν εστί ! Το να εφησυχάζει κανείς, όταν το κινδυνευόμενον είναι η πίστις, τούτο είναι ίδιον της αρνήσεως, το δε να ελέγχει, είναι ομολογία ειλικρινής!
Θα κλείσω όπως ξεκίνησα, πιστεύω και ομολογώ ότι έπραξα αυτό που μου υπαγορεύει να κάνω η συνείδησής μου ως Ορθόδοξος Χριστιανός και πιστό μέλος της Μίας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας του Χριστού.
Ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω, και όμματα βλεπέτω… και ο σιωπών δοκεί συναινείν !
ΣΤΩΜΕΝ ΚΑΛΩΣ !
ΠΗΓΕΣ [1] Ε.Π.Ε.14,594
[2] Βλ. «Η νέα Εκκλησιολογία του οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου και επίκαιρα ομολογιακά κείμενα», Εκδ. ««Σύναξη ορθοδόξων κληρικών και Μοναχών», Ιανουάριος 2015, σελ. 9 https://www.theodromia.gr/A9455A79.el.aspx
[3] Βλ. ἱερόν ζ΄ Κανόνα τῆς Γ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου
[5] Βλ. «Ο Οικουμενισμός χωρίς μάσκα», Εκδ. «Ορθοδόξου Τύπου», Αθήναι 1995, σελ. 71-72
[6] Ορθόδοξος Τύπος, Φύλλο 14 Απριλίου 2023, σελ.6
Σχολιασμός
βλ. επίσης Οἱ «ἑνωτικοί» καί ἡ «θεωρία τῶν κλάδων»
κατά τήν προτεσταντική «θεωρία τῶν κλάδων», ἡ ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ χάθηκε καί εἶναι σκορπισμένη σέ διάφορες παρατάξεις. Καμμιά «ἐκκλησία» δέν ἔχει ὁλόκληρη τήν ἀλήθεια, γι᾽ αὐτό καί πρέπει ὅλες νά ἑνωθοῦν, γιά νά ἐκφράσουν στό σύνολό τους τήν ἀλήθεια, αὐτό, ἀγαπητοί μου, εἶναι μία μεγάλη πλάνη καί αἵρεση. Αὐτό εἶναι ἡ λεγομένη «θεωρία τῶν κλάδων». Κατά τήν θεωρία αὐτή δέν ἔχουμε ὅλο τό δένδρο τῆς ἀλήθειας, ἀλλά κλάδους μόνο, κομμάτια μόνο, καί ἐμεῖς πρέπει ὅλα αὐτά νά τά συνενώσουμε, γιά νά φτιάξουμε, ἐμεῖς νά φτιάξουμε, τό δένδρο τῆς ἀλήθειας. Τήν θεωρία αὐτή, πού εἶναι ἐφεύρημα τῶν Προτεσταντῶν, τήν εἶπα μεγάλη αἵρεση
Επισκόπου Ιερεμίου, Μητροπολίτου Ι.Μ. Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως Κυριακή 8 Δεκεμβρίου 2013 https://www.imkythiron.gr/images/stories/panagia_prousiotissa/152.pdf
βλ. επίσης δηλώσεις Αρχ. Τελμησού Ιώβ: Ορθόδοξοι Και Ρωμαιοκαθολικοί «Είμαστε Οι Δύο Πνεύμονες Της Μίας Εκκλησίας» Η θεωρία των «δύο πνευμόνων» του Χριστού
Η θεωρία αυτή έχει την πατρότητά της στον Ρωμαιοκαθολικισμό. Σύμφωνα με τη θεωρία αυτή ο Χριστός έχει ως «πνεύμονές» Του τον Ρωμαιοκαθολικισμό και την Ορθόδοξη Εκκλησία.
Σήμερα, δυστυχώς, η θεωρία αυτή υιοθετήθηκε και από πολλούς ορθόδοξους ιεράρχες και λαικούς ακαδημαικούς θεολόγους, μάλλον αβασάνιστα. Και τούτο, γιατί η θεωρία αυτή κρινόμενη από ορθόδοξη άποψη όχι μόνον αθεολόγητη είναι, αλλά και κυριολεκτικά βλάσφημη.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία διαφοροποιείται οντολογικά από το Ρωμαιοκαθολικισμό για καθαρά δογματικούς λόγους. Έτσι, η Ορθόδοξη Εκκλησία θεωρεί ότι μόνον αυτή διασώζει τον χαρακτήρα της Εκκλησίας ως Θεανθρωπίνου Σώματος του Χριστού. Ο Ρωμαιοκαθολικισμός έχει εδώ και χίλια χρόνια εκπέσει από την Εκκλησία του Χριστού.
Άλλωστε, επειδή η Εκκλησία κατά το Σύμβολο της Πίστεως είναι «μία» και ενιαία, είναι θεολογικά τελείως ακατανόητο να υπονοούνται, σύμφωνα με την παραπάνω θεωρία, η Ορθοδοξία και ο Ρωμαιοκαθολικισμός ως οι «δύο πνεύμονες» του Χριστού, ως κάποια ισότιμα δηλαδή μέλη του σώματός Του.
Δημήτριος Τσελεγγίδης, Καθηγητής δογματικής Θεολογικής ΑΠΘ σε απόσπασμα από το άρθρο του «Είναι οι Ετερόδοξοι μέλη της Εκκλησίας;»