)
Σαν αρμενίζεις στην θάλασσα…
Είναι ο καμβάς της θάλασσας και πάνω της τρικάταρτη γαλέρα να σκίζει το γαλάζιο. Άρχισε το ταξίδι, οι πρώτες πινελιές στον άγραφο πίνακα της ζωής. Με συνοδεία πάντα στην αρχή, κάποτε μόνο του, ένα γοργόφτερο κάτασπρο γλάρο να πετά μαζί του.
Και ύστερα με το ταίρι του, μια γρήγορη, όμορφη γολέτα να χαιδεύει τα νερά και να του στέλνει μηνύματα με το κύμα. Και ο καμβάς να γεμίζει με χρώματα, με σχέδια, με μυστικές πηνελιές του καλλιτέχνη και δημιουργού. Πότε άραγε θα’ναι τελειωμένο;
Μα ο καιρός άλλαξε, σύννεφα μαύρα στον ορίζοντα, καιρός να δοκιμαστεί το σκάφος και ο καπετάνιος του. Μια μάχη, μια μπόρα, κάποια πανιά σκισμένα, κάποτε και κουρελιασμένα, μια μάχη όπως πάντοτε τον πόλεμο δεν κρίνει.
Τι θεία ευλογία, να ένα λιμάνι, λίγο να αράξει, λίγο να φρεσκαριστεί, καινούργια πανιά να αλλάξει. Με του αέρα μια πνοή και πάλι ίσα μπροστά θε να πετάξει.
Μα και ο καμβάς άλλαξε, έσβησε μια μουτζούρα, και εκεί που νόμιζες ότι θολό και γκρίζο το τοπίο. Μια πινελιά εδώ, μια ζωγραφιά εκεί και να’σου και ξαστέρωσε, βγήκε παραλλαγμένο, να’το !
Ένα θαύμα πάνω στον καμβά και ο ήλιος έλαμψε στον ουρανό. Το πιστεύεις; Είναι ένα θαύμα η ζωή για αυτούς που ξέρουν να αρμενίζουν. Δελφίνια πάντα δίπλα σου να σου χαμογελούνε.
Μα πως το ταξίδι αυτό θα τελειώσει, ποια ρότα έβαλες καλό μου; Και αν το τιμόνι έστριψε κι’αλλού βρεθείς πως ξέρεις ότι εκεί θα φτάσεις που πάντοτε ποθείς;
Όχι σίγουρα το νόημα της ζωής δεν είναι το ταξίδι, οι κύκλοπες και οι λεστριγόνες. Ούτε αυτό το θαυμαστό το σχέδιο στο καμβά που αφήσανε τα ίχνη σου τα θαλασσοπερπατημένα. Είναι η καρδιά σου που κρυφά χτυπά στ’αμπάρι, είναι η ψυχή σου πνοή ζώσα που φυσά και κυματίζει.
Γιατί ο προορισμός που τελικά θα φτάσεις δεν είναι μέσα στην θάλασσα τρικάταρτη γαλέρα μου, είναι ψηλά εκεί στα ουράνια. Και στο καμβά που φαίνονται τα θαύματα, εκεί που νομίζεις ότι το σχέδιο τελείωσε, αυτό αιώνια θα συνεχιστεί με το υφάδι του πλαστουργού σε απέραντη παλέτα.
+++++++++++++++++++++++++++++++++ Αφιερωμένο σε όλους τους συντρόφους σε αυτό το ταξίδι, ιδιαίτερα στην γολέτα μου … ΑΧ
= Εμπνευσμένο από το τραγούδι sailing... = Well, it’s not far down to paradise, at least it’s not for me And if the wind is right you can sail away and find tranquility Oh, the canvas can do miracles, just you wait and see. Believe me.
It’s not far to never-never land, no reason to pretend And if the wind is right you can find the joy of innocence again Oh, the canvas can do miracles, just you wait and see. Believe me.
Sailing takes me away to where I’ve always heard it could be Just a dream and the wind to carry me And soon I will be free
Fantasy, it gets the best of me When I’m sailing All caught up in the reverie, every word is a symphony Won’t you believe me?
Sailing takes me away to where I’ve always heard it could be Just a dream and the wind to carry me And soon I will be free
Well it’s not far back to sanity, at least it’s not for me And if the wind is right you can sail away and find serenity Oh, the canvas can do miracles, just you wait and see. Believe me.
Sailing takes me away to where I’ve always heard it could be Just a dream and the wind to carry me And soon I will be free
Song: Sailing Artist Christopher Cross Songwriters: Carter Burwell