Θα ζει για πάντα μαζί μας… Δεν μπορώ να μην σπάσω την σιώπη μου κατά καιρούς με ορισμένα γεγονότα όπως αυτό της κοίμησης του ΑΔΕΛΦΟΥ μας, Μίκη Θεοδωράκη. Ο μόνος αληθινός Θεός και οι αρχάγγελοι που τόσο πολύ σε προστάτεψαν σε όλη σου την ζωή ας λάβουν την ψυχή σου και ας σε κρίνει με αντίβαρο όλα όσα προσέφερες στον Άνθρωπο, στους Έλληνες, στον κόσμο ολόκληρο.
Το αφιερώνω σε αυτόν τον υπέροχο Έλληνα, τον πατριώτη, τον αγωνιστή, τον Άνθρωπο…
Εκεί που τα όπλα και τα βόλια δεν βρήκανε το στόχο τους, εκεί η μελωδία σου τρύπησε την καρδιά μας, εκεί που ο λόγος ήταν σκληρός και ξύλινος στα αυτιά μας, εκεί τα όργανα ήχησαν αληθινά μιας άλλης ζωής το ξεκίνημα
Ενώ άλλοι προσπαθούν μετα βίας και κινούν τις μαριονέτες, εσύ ανάλαφρα, την μπακέτα, τα χέρια ρυθμικά λυκνίζοντας, του χορού την πλοκή, τη μουσική πνοή διηύθυνες και τώρα με τους αγγέλους μαζί ουράνια μελωδία σε διδάσκουνε να παίζεις μπρστά στον ποιητή και πλάστη μας.
Άξιον εστί, να ζεις ως τέλος ως αετός, να πεθαίνεις ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ, να ελπίζεις ότι ποτέ αυτό που πίστεψες δεν θα χαθεί. Πόσα χρόνια αγώνα, μάτωσαν τα χέρια σου, τα πόδια σου, μάτωσε στο τέλος και η ψυχή σου. Και όλα αυτά για να δεις τους συντρόφους σου, να δεις τους νέους, να δεις τους Έλληνες ενωμένους.
Ανάξιοι όλοι μας για αυτό που μας προσέφερες, για το δώρο αυτό του Θεού στην Ελλάδα μας, στους Έλληνες. Και όχι μόνο, πόσα ποτήρια φαρμάκι κατάπιες, πόση προδοσία, πόση αχαριστία, πόσο μαχαιρώματα στην πλάτη από τους ίδιους τους συντρόφους σου.
Και εσύ αγέρωχος, έτοιμος να συγχωρήσεις τους πάντες αρκεί να επιτευχθεί η ενότητα του έθνους και να πρεσβεύεις για την ενότητα με άλλους λαούς. Πόσο λίγο στα αλήθεια κατάλαβαν κάποιοι το μεγαλείο της ψυχής σου Μίκη.
Μα τώρα σιωπή, το μαύρο πέπλο των καταραμένων που σκεπάζει την χώρα μας, τον κόσμο ολόκληρο. Αυτό που τόσο προσπάθησες να διώξεις με όλες σου τις δυνάμεις, εσύ και τόσοι άλλοι πνευματικοί άνθρωποι του τόπου μας.
Μα δεν είναι δυνατό, τους αφήσαμε μόνους να παλεύουν ως τέλος. Πότε θα δούμε το όνειρό τους να γίνει πραγματικότητα; Πότε θα ζήσουμε σε μια ΕΛΕΥΘΕΡΗ Ελλάδα; Εως πότε θα ζει ο καθένας μας μοναχός στο κλουβί του;
Τότε και μόνο τότε, όταν θα πιστέψουμε και εμείς σε αυτό που εκείνοι έδωσαν την ζωή τους, όταν και εμείς ματώσουμε, πληγωθούμε, για την Αλήθεια, για την Ελευθερία, για τον άλληλο. Τότε και μόνο τότε όλοι αναστημένοι είτε σε αυτήν την γη είτε στην άλλη που ελπίζουμε να βρεθούμε όλοι μαζί. Έως τότε καλό ταξίδι ας έχουμε αδέλφια και κυρίως καλόν αγώνα.