Προς τους αδελφούς και συμπατριώτες, ιδιαιτέρως προς τον εκλεκτό και αγαπητό αδερφό Γεώργιο Παύλο, χαίρεται εν Χριστώ,
Στις πρόσφατες αναρτημένες διαδικτυακές επικοινωνίες άκουσα με μεγάλο ενδιαφέρον εισηγήσεις, προτάσεις, από επιφανή και καταξιωμένα πρόσωπα της κοινωνίας μας, αλλά και από απλούς πολίτες για το τι μπορούμε να κάνουμε στις μέρες μας. Αποφάσισα να γράψω δύο λόγια, με παρότρυνε κάτι μέσα μου εύχομαι να πιάσουν τόπο.
Είναι παρήγορο να βλέπεις ότι υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που προσπαθούν να μείνουν άνθρωποι και ακόμα περισσότερο υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που τολμούν να ομολογήσουν την αλήθεια και η αλήθεια οδηγεί στον Χριστό. Ως έθνος έχουμε ήδη απωλέσει τους δύο πυλώνες της ταυτότητάς μας, την πίστη στον Χριστό και την ελευθερία της πατρίδας μας. Αυτά χάσαμε, αυτά χρειάζεται να βρούμε ξανά ως στήριγμα, ως θεμέλιο για το μέλλον. Δίχως αυτά δεν υπάρχει μέλλον.
Για να υπάρξει θεραπεία, για να υπάρξει μετάνοια, για να γίνει αλλαγή, χρειάζεται όλοι μαζί και ο καθένας μόνος του να συνειδητοποιήσουμε τι κάναμε και φτάσαμε έως εδώ. Όσο δεν γίνεται από τους περισσότερους από εμάς αυτή η εσωτερική αλλά και εξωτερική διεργασία, ειδικά από αυτούς που υποτίθεται ότι κατέχουν ηγετικές θέσεις και αξιώματα, τόσο η κατάσταση θα γίνεται για όλους μας ολοένα και δυσκολότερη. Ρώτησα έμπειρο στην πνευματική ζωή γέροντα, ο οποίος βρίσκεται σε μια πολύ ιδιαίτερη κατάσταση, πότε θα παρέμβει ο Θεός. Και πήρα την απάντηση ότι ο Χριστός θα παρέμβει όταν εμείς αλλάξουμε στάση ζωής. Είναι αποδεδειγμένο αυτό στην ιστορία, θυμηθείτε την Νινευή. Αυτά όλα που συμβαίνουν είναι η ευκαιρία για τον καθένα από εμάς, αλλά και για το έθνος μας στο σύνολο, να αλλάξουμε πορεία γιατί πήραμε την ζωή μας λάθος.
Στην πράξη πως μεταφράζονται αυτά, εδώ σε θέλω, εδώ είναι τα δύσκολα. Γιατί προσκρούει στον εγωισμό που κρύβει ο καθένας μέσα του. Σε αυτόν τον ατομισμό που μας δίδαξαν όλους από μικρούς, να παλεύουμε για να αποκτήσουμε χρήματα, δόξα, θέσεις, καλή ζωή. Ειδικά στην χώρα μας κατέχουμε παγκοσμίως τα πρωτεία στο ατομικό βόλεμα. Και τώρα πως θα ξεβολευτεί ο άλλος, πως θα τα αφήσει όλα αυτά να αγωνιστεί, να παλέψει. Μοιάζουμε με τους Ισραηλίτες στην Αίγυπτο, και η σκλαβιά συνήθεια γίνεται και δεν σου κάνει καμία απολύτως αίσθηση. Δεκαετίες τώρα, ανατράφηκαν δύο, τρεις γενεές σκλάβων στα πάθη τους, καιρός να αλλάξουμε.
Κάποιοι ξύπνησαν από τον λήθαργο και ξεκίνησαν τον αγώνα, κατάλαβαν ότι η ζωή δεν έχει νόημα αν δεν είσαι όντως ελεύθερος. Σαφώς λοιπόν χρειάζεται αφύπνιση, πρωτίστως πνευματική αφύπνιση και η Εκκλησία έχει τα μέσα, νηστεία, προσευχή, Εκκλησιασμός, μετάνοια, εξομολόγηση. Φτάνουν αυτά; Όχι βέβαια, χρειάζεται ο καθένας από αυτούς που ξύπνησαν και από το μετερίζι του να κάνει ότι μπορεί για να βοηθήσει στον κοινό αγώνα για την ελευθερία των συνανθρώπων του. Δεν θα σωθεί ο καθένας μόνος του, δεν θα σωθεί ούτε και αν προσπαθήσει να εξασφαλίσει ότι καλύτερο για τους δικούς του ανθρώπους. Μην ξεγελιέστε και εκεί κρυμμένο το ατομικό συμφέρον υπάρχει. Αυτό δεν έκαναν και οι δικοί μας γονείς, και που φτάσαμε; Θα σωθεί κάποιος όταν ενωθεί με τους άλλους για το κοινό συμφέρον, θα σωθεί όταν όλοι μαζί γίνουν ένα με αναφορά στον ένα Θεό.
Πολλά μπορούμε να κάνουμε ως Έλληνες, και τίποτα δεν θα κάνουμε αν πρώτα δεν ενωθούμε ψυχικά, αν έστω εμείς που ξυπνήσαμε αφήσουμε κατά μέρος αυτά που μας χωρίζουν και κοιτάξουμε να βρούμε αυτά που μας ενώνουν. Αν δεν αφήσουμε τα μικροσυμφέροντα, τα κόμματα, αν δεν σταματήσουμε να γινόμαστε κομμάτια μεταξύ μας. Και αυτή σήμερα διακόσια χρόνια μετά από μία ακόμα αποτυχημένη επανάσταση των Ελλήνων είναι μια χρυσή ευκαιρία. Να μην ξανακάνουμε το ίδιο λάθος που έκαναν εκείνοι τότε, που διχάστηκαν, που σκότωσαν τον Καποδίστρια. Να αγωνιστούμε για την ανάσταση την δική μας και του έθνους. Να δείξουμε στους άλλους ότι βρήκαμε ξανά τον δρόμο που χάραξαν οι πρόγονοί μας.
Δεν χρειάζεται να μας δικαιώσουν δικαστήρια, να μας αναγνωρίσουν για ότι κάνουμε, εμείς το κάνουμε γιατί το πιστεύουμε και γιατί το δίκαιο είναι με το μέρος μας και γιατί κατέχουμε μέρος της αλήθειας και επιζητούμε όλη την Αλήθεια. Αυτό θέλει και ο Χριστός να μας δει ενωμένους να αγωνιζόμαστε, του φτάνει αυτό, θα φροντίσει Εκείνος για τα υπόλοιπα. Αν ο αγώνας μας είναι αληθινός, τότε θα μιλήσει στις καρδιές των ανθρώπων. Δεν χρειάζεται να συγκρουστούμε απευθείας με κανένα, είμαστε αυτό που είμαστε και το δηλώνουμε με τις πράξεις μας. Δεν πιστεύουμε στο ψέμα που κυριαρχεί, σε αυτό που προσπαθούν να μας επιβάλλουν με τρομοκρατία, με κοινωνικά πειράματα.
Τελικά ο Χριστός θα νικήσει, το γνωρίζουμε αυτό από τους Αγίους της πίστεως μας. Από αυτούς που έδωσαν αίμα για να πάρουν πνεύμα. Τα μέσα που μεταχειρίζεται ο εχθρός είναι ύπουλα, υποχθόνια, καταχθόνια αλλά είναι όλα βυθισμένα στο σκοτάδι και η αλήθεια λάμπει στο φως και αυτό ο εχθρός δεν το αντέχει. Όπως και μισεί θανάσιμα να βλέπει να ενώνονται άνθρωποι, για αυτό και αν βλέπεται σήμερα όλα τα προληπτικά μέτρα εστιάζουν στην απομόνωση, στον εγκλεισμό, στον περιορισμό. Εμείς οφείλουμε να απαντήσουμε με το αντίδοτο που είναι η μετάδοση της αλήθειας, η ενότητα, η επικοινωνία, και πάνω από όλα η κοινωνία εν Χριστώ Ιησού. Αμήν γένοιτο.
31 Ιανουαρίου του σωτηρίου έτους 2021 Μνήμη των Αγίων και Θαυματουργών Αναργύρων Κύρου και Ιωάννου
Τα θαύματα των Αγίων σου μαρτύρων, τείχος ακαταμάχητον ημίν δωρησάμενος, Χριστέ ο Θεός, ταις αυτών ικεσίαις,
*** βουλάς Εθνών διασκέδασον ***
της Βασιλείας τα σκήπτρα κραταίωσον, ως μόνος αγαθός και φιλάνθρωπος.