Συγκλονιστική μαρτυρία ανθρώπου που κυριολεκτικά γύρισε από τον άλλο κόσμο. Τι είδε, τι άκουσε πως περιγράφει αυτά που του συνέβησαν πριν από 27 χρόνια
Μεταθανάτιες εμπειρίες ίσως έχετε ακούσει, αλλά είναι σπάνιες οι περιγραφές που δίνουν όσοι επέστρεψαν με λεπτομέρεια, ζωντάνια και πειστικότητα. Σίγουρα για εμένα αυτή του Απόστολου διαφέρει και αν δεν έχετε τον χρόνο να καθίσετε να ακούσετε τον ίδιο και όλες τις ερωτήσεις που του κάνουν διαβάστε τι απεκόμισα.
Εν συντομία, ο Απόστολος ήταν αξιωματικός του εμπορικού ναυτικού και 27 χρονών έπαθε ένα πολύ σοβαρό ατύχημα στο πλοίο που υπηρετούσε. Έπεσε από ύψος 10 μέτρων στο αμπάρι το πλοίου και στην κυριολεξία έσπασε το κεφάλι του. Όλα τα δόντια σπασμένα, πολλαπλά κατάγματα και με πλήρη παραμόρφωση πήγε στο νοσοκομείο όπου στην αρχή τον είχαν τελείως ξεγραμμένο μιας και θεωρούσαν ότι θα πρέπει να έχει κάνει σίγουρα αιμάτωμα μέσα στον εγκέφαλο. Μετά την αξονική οι ιατροί δεν τον ονόμαζαν Απόστολο, αλλά Λάζαρο γιατί ήταν απίστευτο ότι δεν είχε κάνει κανένα αιμάτωμα εσωτερικά. Το πιο απίστευτο όμως δεν είναι το θαύμα του ότι παρέμεινε ζωντανός μετά από την πτώση, αλλά αυτά που έζησε στα δέκα λεπτά περίπου μέχρι να ξαναβρεί τις αισθήσεις του στο αμπάρι του πλοίου, την διάρκεια δηλαδή που κατά τα λεγόμενά του ήταν ήδη νεκρός. Αλλά εκείνος βίωνε τον χρόνο στη κατάσταση που βρισκόταν τελείως διαφορετικά, είτε με ιλιγγιώδη ταχύτητα, είτε να περνάει πολύ αργά. Παρόλα αυτά επειδή προσπαθούσε να καταλάβει αν αυτά που βίωνε ήταν φαντασία, όνειρο, ή πραγματικότητα που του συνέβαινε μας αναφέρει δύο σημεία τα οποία έκαναν ακόμα πιο πιστευτή στον ίδιο την εμπειρία που έζησε.
Πρώτον κάποια στιγμή στην νεκρική κατάσταση αυτή που βρισκόταν είχε επιστρέψει στο σπίτι του γιατί θέλησε να δει τους δικούς του για τελευταία φορά πριν φύγει τελείως από την γη για το ταξίδι του στον άλλο κόσμο. Λυπόταν που θα τους άφηνε έτσι. Εκεί επειδή αμφέβαλλε ότι όντως βρίσκεται στο σπίτι του έβαλε στο μυαλό του σημάδι, τον ήλιο που έμπαινε από το παράθυρο και το ίχνος που άφηνε στο τραπέζι σε πολύ συγκεκριμένο σημείο. Αυτό το πολύ συγκεκριμένο σημάδι που μόνο αυτός γνώριζε και για πρώτη φορά σκέφτηκε να βάλει τότε το παρατήρησε ξανά όταν με το καλό επέστρεψε στο σπίτι του από το νοσοκομείο ζωντανός και υγιής.
Το δεύτερο σημάδι ήταν Θεικό, επέτρεψε ο Χριστός να τον υποδεχτεί στον παράδεισο ο αδερφός του ο Αργύρης, τον οποίο ο ίδιος όταν ήταν εν ζωή δεν γνώριζε καν ότι υπήρξε ποτέ δεύτερος αδερφός που ήταν ανάμεσα σε αυτόν και τον άλλο του αδερφό που ζούσε στον κόσμο μας. Και όμως όταν πήγε εκεί αμέσως τον κατάλαβε λες και τον γνώριζε χρόνια, χωρίς εξηγήσεις, χωρίς τίποτα. Το συγκλονιστικό είναι ότι όταν γύρισε πίσω στη ζωή θυμήθηκε το περιστατικό αυτό και ρώτησε την μητέρα του για τον Αργύρη. Εκείνη τότε αναγκάστηκε να του φανερώσει ότι όντως είχε χάσει ένα παιδί και ποτέ δεν τους είχε μιλήσει για αυτό το γεγονός. Πόσοι από εμάς γνωρίζουν ότι η μάνα που μας έφερε στον κόσμο είχε και άλλα παιδιά που δεν είδαν το φως αυτού του κόσμου; Αυτά τα παιδιά, σήμερα που γράφω αυτές τις λέξεις ζουν στην αγκαλιά του Θεού και θα ζουν για πάντα κοντά του.
Τι κράτησα από αυτή την πέρα για πέρα αληθινή για έμενα προσωπικά ιστορία. Για όλα αυτά που σας γράφω υπάρχουν μαρτυρίες από Αγίους στην Ορθόδοξη Εκκλησία που επιβεβαιώνουν τα λεγόμενα του Απόστολου. Καταρχήν η έξοδος από το υλικό σώμα που γίνεται προς μεγάλη ανακούφιση αυτού που φεύγει από αυτήν την ζωή. Δεν παύει αυτός να έχει την αίσθηση ενός πνευματικού σώματος, ενός άλλου τύπου σώματος με το οποίο μετέχει στην νέα πραγματικότητα, με τα νέα δεδομένα στην μετά θάνατο κατάσταση. Ο Απόστολος λέει χαρακτηριστικά ότι αυτό το σώμα που είχε τότε ήταν κάτι καλό, γιατί έχουμε συνηθίσει, έχουμε μάθει να ζούμε όλη μας την ζωή μέσα σε ένα σώμα. Και μάλιστα συνάντησε ανθρώπους στον παράδεισο και μίλησε μαζί τους, που είχαν όλοι τέτοια σώματα και με την ίδια ηλικία. Και ένοιωθε πολύ όμορφα εκεί, ήταν αναπαυμένος γιατί όλοι ήταν μια μεγάλη οικογένεια. Όλοι γνώριζαν ο ένας τον άλλο και μπορούσαν να επικοινωνούν μεταξύ τους.
Το αντίθετο συνέβαινε στην κολασμένη κατάσταση που βρίσκονταν κάποιες άλλες ψυχές, ο Απόστολος γνώριζε κάποιους από την Ιστορία, για παράδειγμα ο Ναπολέων όπως απάντησε σε ερώτημα που του έγινε στην σύναξη του παπά Κώστα. Αυτούς τους είδε να ουρλιάζουν και να υποφέρουν φρικτά, βασανίζονταν μόνοι τους, δεν επικοινωνούσαν με κανένα. Είπε μάλιστα χαρακτηριστικά όταν τον ρώτησαν πότε ήταν που φοβήθηκε πιο πολύ στην κολασμένη εκείνη κατάσταση; Απάντησε ότι εκεί μεγαλύτερο φόβο νιώθεις όταν δεν είσαι κοντά στον Θεό, αυτή είναι η κόλαση. Έλεγε μάλιστα ότι προσευχές ήξερε για να γλυτώσει.
Στην κολασμένη κατάσταση που βρίσκονταν συνειδητοποίησε και κάτι άλλο ότι δεν μπορούσε να περάσει εύκολα από ορισμένα τελώνια λόγω του εγωισμού που είχε. Και σε άλλη ερώτηση που του έγινε έδωσε ένα πολύ εύστοχο, θεολογικό ορισμό του εγωισμού. Είπε, εγωισμό έχουμε όταν κάνουμε το δικό μας θέλημα και όχι αυτό του Θεού που μιλάει μέσα στην ψυχή μας. Τελικά για να γλυτώσει από εκείνη την κατάσταση επικαλέστηκε την Παναγία, η οποία όχι μόνο τον πήρε από εκεί αλλά τον πήγε να γευτεί τον παράδεισο και μεσίτευσε μπροστά στον θρόνο του Υιού της για να επιστρέψει στον κόσμο μας. Κάνει συχνές αναφορές στην Παναγία ως την πλατυτέρα των ουρανών, αλλά και στις μυριάδες αγγέλων που ψάλλουν τον τρισάγιο ύμνο.
Ο Απόστολος είναι σήμερα κοντά μας έχει διπλασιάσει τα χρόνια του από τότε που είχε αυτή την φοβερή εμπειρία και ζητάει από όλους εμάς τους αδερφούς του να προσευχόμαστε για αυτόν. Μάλιστα είπε και τούτο, ότι για ένα χρόνο περίπου από τότε που είχε συμβεί το ατύχημα, ή μάλλον η μεταθανάτια εμπειρία, στο μυαλό του γύριζε συνέχεια η σκέψη ότι τα φαντάστηκε. Ακόμη ότι δεν επιθυμούσε να αμαρτήσει και απέστρεφε ακόμα και το πρόσωπό του όπως το μωρό όταν έδειχνε κάτι άσεμνο η τηλεόραση χωρίς να κάνει ο ίδιος ιδιαίτερη προσπάθεια ή να συνειδητοποιεί τι γίνεται.
Θα κλείσω με αυτό, περίμενε την σειρά του για να σταθεί μπροστά στον θρόνο του Χριστού σε ένα τεράστιο στάδιο από λευκό μάρμαρο και άκουγε ιαχές, ζητωκραυγάζαν, λες και είχε μπει γκόλ, για καθένα που έμπαινε εκεί. Σε εκείνον όμως όταν μπήκε δεν ακούστηκε τίποτα.
Ας αξιώσει λοιπόν ο Θεός τον Απόστολο την δεύτερη φορά που θα πάει στην άλλη Ζωή να ακούσει τον έπαινο και ας μεσιτεύει για εμάς η Παναγία, οι Άγιοι και οι Άγγελοι να μπορέσουμε να φτάσουμε νικηφόροι μπροστά στο θρόνο του Χριστού και να μην φάμε κανένα γκολ στο τέλος της ζωής μας.
ΑΜΗΝ 8 Ιουνίου 2020, του Αγ. Πνεύματος Σώσον ημάς , Παράκλητε αγαθέ