Κάποτε σαν παιδιά μαθαίναμε στις εορτές του σχολείου για το πολυτεχνείο, τους αγώνες εκείνης της γενιάς για ψωμί, παιδεία, ελευθερία. Πολλά χρόνια πιο πριν οι κοινοί μας πρόγονοι αγωνίστηκαν για του Χριστού την πίστη την αγία και της πατρίδος την ελευθερία. Το έλλειμα της παιδείας και το κυνήγι των υλικών αγαθών έβγαλε τελικά από την μέση τον Χριστό και απέμεινε η ελευθερία και ύστερα χάθηκε και αυτή…
Η γενιά του 73 μεγάλωσε και όταν ήρθε ο καιρός να δείξουν οι πολιτικοί ηγέτες μας με έργα τι μπορούν να κάνουν για το ψωμί, την παιδεία και την ελευθερία, ξεκίνησαν με το πιο σπουδαίο την ελευθερία και την παρέδωσαν στους εχθρούς μας χωρίς να χύσουν ούτε μια σταγόνα αίμα. Υπέγραψαν ότι η Ελλάδα παραιτείται της όποιας ελευθερίας για το ψωμί. Για την παιδεία φρόντισαν να την τυφλώσουν ακόμα περισσότερο, τυφλοί και μωροί οι ίδιοι. Και τελικά απέμεινε το ξεροκόματο του ζητιάνου και η δόση του ναρκομανή.
Σήμερα τα παιδιά μας τραγουδούν στα σχολεία τα συνθήματα και τους αγώνες εκείνων, της ιστορικής γενιάς του 73. Και εμείς καλούμαστε να σταθούμε στο ύψος μας και να κάνουμε αυτό που έχουμε χρέος να κάνουμε. Να μην προδώσουμε τον δικό μας προσωπικό αγώνα για τις επόμενες γενιές…
ΑΜΗΝ ΓΕΝΟΙΤΟ