Eπειδή για εμάς τους Χριστιανούς υπάρχει τεράστια διαφορά μεταξύ Πίστεως και Πατρίδος κατόπιν συζητήσεως που είχα με πνευματικούς πατέρες για αυτό το θέμα θα ήθελα να εκθέσω τον παρακάτω προσωπικό προβληματισμό ιδιαίτερα για την στάση την οποία οφείλουμε να τηρήσουμε μέσα στον καταιγισμό κοσμικών γεγονότων, ποικίλων πολιτικών πεποιθήσεων, πατριωτικών και εθνικών απόψεων και θέσεων που διατυπώνουν πολλοί στο διαδίκτυο και σε άλλα δημόσια μέσα ενημέρωσης.
Σε ποια πόλη προσβλέπουμε
Κατά τον Απόστολο Παύλο, απόστολο των εθνών:
“οὐ γὰρ ἔχομεν ὧδε μένουσαν πόλιν, ἀλλὰ τὴν μέλλουσαν ἐπιζητοῦμεν” Προς Εβραίους – Κεφ ΙΓ – Στιχ 14
Πρώτα είναι η πίστη και μετά η πατρίδα, μπορείς να έχεις την πίστη σου και σε άλλη πατρίδα, και σε σκλαβομένη πατρίδα, και χωρίς καθόλου πατρίδα. Αλλά για να μην παρεξηγηθώ αυτό δεν σημαίνει ότι γίνεσαι άπατρις ή οικουμενιστής. Ακόμα και την πατρίδα να χάσουμε, μπορούμε να την ξαναπάρουμε πίσω αν πιστεύουμε στον Θεό, στον Χριστό. Αυτό έγινε με τους Τούρκους στα 400 χρόνια σκλαβιάς. Αυτό σημαίνει το πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικά μας θα είναι. Αν σου ξεριζώσουν το πιστεύω στο Χριστό μετά είσαι εύκολη λεία μιας και όλων των άλλων ειδών τα πιστεύω προδίδουν και δεν έχουν την δύναμη να σηκώσουν, να αναστήσουν τον άνθρωπο. Υπάρχει και ο ψαλμός που λέει:
“μὴ πεποίθατε ἐπ’ ἄρχοντας καὶ ἐφ’ υἱοὺς ἀνθρώπων οἷς οὐκ ἔστιν σωτηρία” Ψαλμός ΡΜΕ΄ (145)
Για του Χριστού την Πίστη την Αγία και της Πατρίδος την Ελευθερία
Η επανάσταση του 1821 έγινε ΥΠΕΡ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΟΣ, τότε οι πατριώτες πιστεύανε στον Χριστό, ήταν ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ και για αυτό η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ οικογένεια ήταν απόρροια της πίστεως. Κάθε σύζυγος, πατέρας παιδιών, έχει πρώτα υποχρέωση προς την οικογένειά του. Αυτό δεν καταλύεται, ο θεσμός της οικογένειας για τον κάθε Χριστιανό είναι ιερός. Εφόσον πρώτα έρχεται η πίστη, πρώτα είναι και η οικογένεια. Η πατρίδα είναι ιερή επειδή φιλοξενεί τα της πίστεως, δηλαδή οικογένεια, οστά των προγόνων και ιερά λείψανα των Αγίων, πατρογονικές αξίες και παραδόσεις. Ως Έλληνες πατριώτες και από τη θέση και κατάσταση που βρίσκεται κανείς οφείλουμε αυτά να τα διαφυλάξουμε. Αλλά προσωπικά διαπίστωσα ότι αν πάψει κανείς να προσεύχεται κινδυνεύει να πέσει θύμα του εγωισμού μιας και το “ΔΙΔΑΞΟΝ ΜΕ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΜΟΥ” είναι διαφορετικό από το “ΔΙΔΑΞΟΝ ΜΕ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΣΟΥ” που λέμε ως Χριστιανοί. Η πίστη είναι το στοιχείο που προσπάθησαν τόσες και τόσες κυβερνήσεις και εν μέρη τα κατάφεραν να ξεριζώσουν από αυτόν τον ταλαίπωρο λαό, από όλους εμάς τους Έλληνες. Η πίστη ήταν το στοιχείο που δημιούργησε το Ελληνικό κράτος για αυτό και ξεκινά το Ελληνικό Σύνταγμα με την αναφορά “ΕΙΣ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΟΜΟΟΥΣΙΟΥ ΚΑΙ ΑΔΙΑΙΡΕΤΟΥ ΤΡΙΑΔΟΣ”.
Τι χρειάζεται πρώτα από όλα να κάνουμε εμείς οι Χριστιανοί για το μέλλον της χώρας και το δικό μας ;
Εμείς οι Χριστιανοί ότι οφείλουμε να πράττουμε σε κάθε ώρα της ζωής μας, δηλαδή αδιαλείπτως ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΥΠΕΡ ΕΧΘΡΩΝ ΚΑΙ ΦΙΛΩΝ, ΥΠΕΡ ΠΑΝΤΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ, ιδιαίτερα δε για τους πνευματικούς πατέρες και για τους άρχοντες. Ο Θεός να τους φωτίσει να δούνε τα λάθη τους, να αλλάξουνε, πριν να είναι πολύ αργά για αυτούς. Ο Θεός να μας ελεήσει σε αυτή την δύσκολη ώρα, σε κάθε ώρα και στιγμή, και να μας ενδυναμώσει για να αντισταθούμε.
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΙΣΧΥΡΟΤΕΡΟ ΟΠΛΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ, ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ, ΣΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ
- “Ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν, ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν, εὐλογεῖτε τοὺς καταρωμένους ὑμᾶς, καλῶς ποιεῖτε τοῖς μισοῦσιν ὑμᾶς καὶ προσεύχεσθε ὑπὲρ τῶν ἐπιρεαζόντων ὑμᾶς καὶ διωκόντων ὑμᾶς - Κατά Ματθαίο Ευαγγέλιο – Κεφ 5 – Στιχ 44”
- “εὐλογεῖτε τοὺς διώκοντας ὑμᾶς, εὐλογεῖτε καὶ μὴ καταρᾶσθε - Προς Ρωμαίους – Κεφ.12 – Στιχ.14”
Για το ότι γινόμαστε απλοί παρατηρητές σε όσα συμβαίνουν γύρω μας αμελλόντας για την σωτηρία της ψυχής μας
- “ Ἐπερωτηθεὶς δὲ ὑπὸ τῶν Φαρισαίων πότε ἔρχεται ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ἀπεκρίθη αὐτοῖς καὶ εἶπεν· οὐκ ἔρχεται ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ μετὰ παρατηρήσεως - Κατά Λουκά Ευαγγέλιον – Κεφ 17 – Στιχ 20 ”
- “ πῶς ἡμεῖς ἐκφευξόμεθα τηλικαύτης ἀμελήσαντες σωτηρίας; ἥτις ἀρχὴν λαβοῦσα λαλεῖσθαι διὰ τοῦ Κυρίου, ὑπὸ τῶν ἀκουσάντων εἰς ἡμᾶς ἐβεβαιώθη - Προς Εβραίους – Κεφ 2 – Στιχ 3 ”