Καὶ σκυμμένο τὸ κεφάλι μου κράτησα ὁλοένα, καθὼς στὸ ντέφι μέσα ἔριχνα, σκλάβος κ᾿ ἐγὼ τοῦ κόσμου, μιὰ δραχμή.
Μὰ ὡς, τέλος, ὁ Ἀτσίγγανος ξεμάκρυνε, τραβώντας ξανὰ τὶς δυὸ ἀργοβάδιστες ἀρκοῦδες, καὶ χάθηκε στὸ μούχρωμα, ἡ καρδιά μου μὲ σήκωσε νὰ ξαναπάρω πάλι τὸ δρόμον ὁποὺ τέλειωνε στὰ ῾ρείπια τοῦ Ἱεροῦ τῆς Ψυχῆς, στὴν Ἐλευσίνα. K᾿ ἡ καρδιά μου, ὡς ἐβάδιζα, βογγοῦσε: «Θά ῾ρτει τάχα ποτέ, θὲ νά ῾ρτει ἡ ὥρα ποὺ ἡ ψυχὴ τῆς ἀρκούδας καὶ τοῦ Γύφτου, κ᾿ ἡ ψυχή μου, ποὺ Μυημένη τήνε κράζω, θὰ γιορτάσουν μαζί;»
Κι ὡς προχωροῦσα, καὶ βράδιαζε, ξανάνιωσα ἀπ᾿ τὴν ἴδια πληγή, ποὺ ἡ μοίρα μ᾿ ἄνοιξε, τὸ σκότος νὰ μπαίνει ὁρμητικὰ μὲς στὴν καρδιά μου, καθὼς ἀπὸ ραγισματιὰν αἰφνίδια μπαίνει τὸ κύμα σὲ καράβι ποὺ ὁλοένα βουλιάζει. Κι ὅμως τέτοια ὡς νὰ διψοῦσε πλημμύραν ἡ καρδιά μου, σᾶ βυθίστη ὡς νὰ πνίγηκε ἀκέρια στὰ σκοτάδια, σὰ βυθίστηκε ἀκέρια στὰ σκοτάδια, ἕνα μούρμουρο ἁπλώθη ἀπάνωθέ μου, ἕνα μούρμουρο, κ᾿ ἔμοιαζ᾿ ἔλλε:
«Θὰ ῾ρτει.»
Ἄγγελος Σικελιανός Ἱερὰ Ὁδός (1935)
Σχολιασμός
01: 2017-12-02 06:39:36
Σχόλιο στο Facebook: 10215136206907075_10215136212347211 Όλο το ποίημα είναι ένα αριστούργημα της Ελληνικής μας λογοτεχνίας που εντέχνως θάβουνε ολοένα και περισσότερο ειδικά στα σχολεία για να μείνουν οι νέες γενιές εντελώς τυφλωμένες… ευτυχώς υπάρχει το διαδίκτυο.
02: 2017-12-02 11:51:54
Σχόλιο στο Facebook: 10215136206907075_10215137375816297 Κώστα καιρός για ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ ΜΟΡΦΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΜΕ ΠΑΘΗΤΙΚΟ ΤΡΟΠΟ διαφορετικά όσο βλέπουν ότι τους παίρνει, τόσο πιο άγρια θα συνεχίσουν το παιχνίδι τους. Δεν μας επιτρέπεται να είμαστε απλοί θεατές. Το ΑΛΗΘΙΝΟ χρέος μας είναι αυτό που οφείλουμε να πράξουμε και για τις προηγούμενες γεννεές ΗΡΩΩΝ και για τις επόμενες γεννεές ΑΘΩΩΝ παιδικων ψυχών.