Για όσους με γνωρίζουνε, εκφράζω δημόσια και την αγανάκτησή μου και τις αντιρρήσεις μου στο διαδίκτυο από τότε που ξεκίνησε η κρίση το 2010, ΕΠΤΑ ΣΥΝΑΠΤΑ ΕΤΗ. Στην αρχή και εγώ πήγα σε διαδήλωση διαμαρτυρίας και με το παιδί μου. Τώρα πια είμαι πεπεισμένος ότι αυτές του τύπου οι μαζικές συγκεντρώσεις σε πλατείες δεν φέρνουν κανένα αποτέλεσμα. Πρώτα από όλα δεν υπάρχει ηγέτης, ισχυρή προσωπικότητα για να ενώσει τον λαό. Δεύτερον είναι μάταιο να πηγαίνουμε, όσοι πηγαίνουμε στις πλατείες και όταν έρθει η ώρα της κάλπης ή του όποιου στημένου δημοψηφίσματος από το σύστημα να τρέχουμε οι περισσότεροι να ψηφίσουμε κόιμματα ή να επιλέξουμε αυτά που μας λένε. Το σύστημα μας έχει όλους ΓΡΑΜΜΕΝΟΥΣ είτε κυριολεκτικά, είτε περιφραστικά. Και βέβαια μόνη της η αποχή δεν μπορεί να φέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα… αλλά σίγουρα θα τους προβλημάτιζε αν δεν πήγαινε να ψηφίσει το 99% και σίγουρα θα αναζητούσαμε τότε άλλη λύση για να κυβερνηθεί ο τόπος. Εδώ πιστεύω χρειάζεται παθητική αντίσταση τύπου Γκάντι… αλλά μας λύπει ο Γκάντι