Παν μέτρον άριστον ;
Σήμερα άκουσα σε μια ομιλία να λέει κάποιος, ας μην παπαγαλίζουμε, όχι “Παν μέτρον άριστον” αλλά “Παντών μέτρων άριστον” και με προβλημάτισε.
Το έψαξα λίγο και είδα ότι πράγματι ο Ρόδιος Κλεόβουλος, ένας από τους επτά σοφούς της αρχαιότητας, μας το παρέδωσε ως “Μέτρον άριστον” μεταγενέστερα έγινε “Παν μέτρον άριστον”.
Προφανώς υπάρχει πρόβλημα εννοιολογικό στην προσέγγιση της φράσης. Δηλαδή αν βάλουμε ένα κόμμα έχουμε
- Παν, μέτρον άριστον
- Παν μέτρον, άριστον
Βρήκα να λέγονται και οι εξής δύο παραλαγές, η μια που σας είπα ήδη
”Παντών μέτρων άριστον” και το “Παν άριστον μέτρον”
Αυτό που καταλαβαίνω, ας με διορθώσουν παρακαλώ οι φιλόλογοι, είναι ότι η έμφασις δίνεται στο “άριστον μέτρον” ή “μέτρον άριστον” και όχι στο “παν μέτρον” είναι άριστον. Αυτό είναι λογικό αν καθίσετε και το σκεφτείτε, υπάρχουν πράγματα τα οποία είνα εντελώςι επιβλαβή για τον ανθρώπινο οργανισμό. Ας πάρω ένα ακραίο παράδειγμα. Με τι μέτρο να “χτυπήσω” μια ένεση κοκκαίνης ; Στην περίπτωση αυτή το άριστον μέτρον είναι ότι δεν παίρνω καθόλου τέτοια δόση. Ή ας πούμε ότι έχω σε υπερβολικό βαθμό ζάχαρο με τι μέτρο, (ή με το μέτρο), να φάω μιά πάστα ;