Η ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΤΟΥ ΟΧΙ ΚΑΙ ΤΟ ΟΧΙ ΤΟΥ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΟΣ
Μετά από 75 χρόνια είπαμε ξανά ΟΧΙ. Είχε όμως αυτό καμιά σχέση με εκείνο της επετείου ; Δεν θα εξετάσω αν ήταν σωστή η πολιτική επιλογή του να πάμε σε πόλεμο. Ναι, θα μπορούσαμε να κρατήσουμε ουδέτερη στάση, ή και φιλική όπως επέλεξαν κάποιοι άλλοι σύμμαχοι των Γερμανών.
Θα μείνω όμως να σχολιάσω τον ηρωισμό των συμπατριωτών μου. ´Ίσως να λένε και κάποιοι σήμερα, τι ανοησία να σκοτωθούν τόσοι πολλοί άνθρωποι. Λοιπόν ας ξεκαθαρίσουμε κάτι, η γενιά η δική μου και ή προηγούμενη από εμάς δεν φτάνουμε τους παλαιότερους ούτε στο δαχτυλάκι τους. Αν μη τι άλλο, και το σπουδαιότερο δηλαδή κατά την γνώμη μου, πιστεύω ότι οι παπούδες μας, ήταν πιο αγνοί άνθρωποι, είχαν φιλότιμο, και ήταν μπεσαλίδες. Το ΝΑΙ ήταν ΝΑΙ και το ΟΧΙ ήταν ΟΧΙ. Σήμερα το ΟΧΙ είναι ΝΑΙ, το ΝΑΙ είναι ΘΑ, θα, θα, θα…
Αυτοί λοιπόν, αγκάλιασαν το ΟΧΙ και το έκαναν σημαία τους. Πίστεψαν ότι η πατρίδα τους καλεί να δώσουν την ίδια τους την ζωή για τις οικογένειές τους, για την πίστη τους, για την Ελλάδα. Υπάρχει κάτι πολυτιμότερο που μπορεί να δώσει κάποιος; Υπάρχει κάτι ευγενέστερο για το οποίο να αγωνιστεί ; Θυσιάστηκαν για όλους εμάς, για να λέμε εμείς ότι είμαστε ελεύθεροι και ας μην είμαστε πια ουσιαστικά αλλά τυπικά.
Σήμερα όσοι από εκείνους έμειναν στην ζωή, θα είναι 80 χρονών τα τότε πεντάχρονα, 95 χρονών οι τότε εικοσάρηδες. Δηλαδή η γενιά αυτή παρήλθε οριστικά και αμετάκλητα. Ποιοι λοιπόν είναι οι νεοέλληνες, μα η γενιά του πολυτεχνείου, των κομματικών διαδηλώσεων, των εξεγέρσεων, των αριστερών και δεξιών παρατάξεων, των χουντικών και βασιλευόντων, των συνδικάτων με τους εργατοπατέρες. Η άλλη είναι αυτή του καναπέ, του φραπέ, της τηλεόρασης, και πιο πρόσφατα του κινητού και του διαδικτύου με τους υπολογιστές. Χαίρε χάσμα απύθμενο.
Εμείς λοιπόν, ως άλλοι γυμνασμένοι σκύλοι, μας έκανα την χάρη να μας φωνάξουν για να εκτελέσουμε το νούμερό μας. Πρώτα μας γύμνασαν με εκλογικές αναμετρήσεις, αλλεπάληλες κυβερνήσεις, μνημόνια, και πτωχοποιήσεις. Και ύστερα μας φώναξαν να επιλέξουμε μεταξύ Σκύλλας και Χάρυβδης. Ευτυχώς γλυτώσαμε τον εμφύλιο για το ανόητο δημοψήφισμα. Και το πόσο ανόητο ήταν φάνηκε μετά όταν αντέστρεψαν το ΟΧΙ σε ΝΑΙ. Όσο για το τι ρισκάρισε ο Νεοέλληνας με το ΟΧΙ ή και το ΝΑΙ, απολύτως τίποτα κατά την γνώμη μου. Ήταν απλά άλλο ένα πείραμα στο κεφάλι μας χωρίς καμία απολύτως ουσία. Γιατί αυτό που είχε σημασία ήταν το μετά. Ποιος θα ήταν ο ηγέτης, ο Κυβερνήτης, που θα αναλάμβανε μετά να οδηγήσει είτε με το ΝΑΙ είτε με το ΟΧΙ ; Και να οδηγήσει που την χώρα, με τι προοπτικές ;
Δεν θα γράψω άλλο, θα απαντήσω μόνο σε αυτούς που θα πούνε καλά μας τα λες από την καρέκλα και τον υπολογιστή. Λοιπόν ο καθένας διαλέγει όπλα, η σύγχρονη πένα του συγγραφέα είναι τα άρθρα στο διαδίκτυο και αυτό είναι ένα πνευματικό όπλο. Υπάρχει και ισχυρότερο, η προσευχή. Η αφύπνιση είναι το πρώτο που πρέπει να γίνει. Θεωρώ ότι είναι το ελάχιστο που μπορώ να κάνω από την θέση που βρίσκομαι, μακάρι ο Θεός να με αξιώσει για περισσότερα. Δεν συμφωνώ καθόλου με αιματηρές επαναστάσεις και βίαιες εξεγέρσεις. Εδώ που φτάσαμε εξάλλου έγινε με πολυετή υπνωτισμό και απομείωση του ηθικού. Σιγά, σιγά, μας τα πήραν, μας τα παίρνουν όλα, δίχως να μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Ο αόρατος εχθρός και ο αόρατος πόλεμος είναι και ο πιο δύσκολος.
Σήμερα οι νεοέλληνες βαδίζουμε δίχως ταυτότητα. Σε τι πιστεύουμε, ποια είναι η πατρίδα μας ; Άμα τα ξαναβρούμε αυτά τότε ίσως να πούμε και το ΌΧΙ με νόημα. Καλή λευτεριά συμπατριώτες, καλό παράδεισο αδέρφια μου.