Οι συμπατριώτες μου, η οικογένειά μου και εγώ προσωπικά βιώνουμε ένα δράμα το οποίο εξελίσσεται στη χώρα μας εδώ και αρκετό καιρό. Μετά από έντονες και πολύωρες συζητήσεις προβληματίστηκα αρκετά για τη ρίζα του κακού. Τι μας ταλανίζει ως έθνος, γιατί φτάσαμε εδώ που φτάσαμε και κυρίως γιατί δεν μπορούμε να πάμε παραπέρα να δώσουμε λύση ; Η απάντηση έχει δοθεί από τους μελετητές της ιστορίας του Ελληνικού κράτους αλλά και από αυτούς που αγωνίστηκαν χωρίς κανένα προσωπικό συμφέρον για αυτόν τον τόπο. Η διχόνοια είναι αυτή που μας “τρώει αιώνες τώρα και από ότι φαίνεται το κληροδοτούμε από γενιά σε γενιά“.
Τι είναι όμως η διχόνοια και πως δημιουργείται; Είναι πιστεύω, ο εγωισμός που έχει ο καθένας μας για την επικράτηση του ατομικού του συμφέροντος εις βάρος όλων των άλλων. Στην χειρότερη των περιπτώσεων και ιδιαίτερα στην περίπτωση οικονομικά ισχυρών προσωπικοτήτων, αλλά ηθικά άρρωστων συνανθρώπων μας, το ατομικό συμφέρον μεταφράζεται σε φιλοδοξία, εξουσιομανία, αλλά και σε πλήρη υποταγή στα προστάγματα μιας παγκόσμιας ελίτ που “φροντίζει” για το μέλλον το δικό μας. Σε κάθε περίπτωση η μονάδα, το άτομο, ή έστω οι ολίγοι δρουν εις βάρος των πολλών. Θεωρούν μάλιστα οι ηγέτες τους πολλούς ζώα προς καθοδήγηση και είναι μάλιστα πολλοί αυτοί που πιστεύουν ότι έχουν το δίκιο με το μέρος τους. Μιλώντας για δίκιο στην Ελλάδα, όλοι αυτό επιζητούμε, ο καθένας από την πλευρά του και για ιδίων όφελος.
Στα σαράντα περίπου χρόνια της μεταπολίτευσης αλλά και πιο πριν, καλλιεργήθηκε με μεγάλη επιμέλεια στο λαό μας το πάθος αυτό το οποίο έφερε συμφορές στους Έλληνες σε όλες τις ιστορικές περιόδους. Το πάθος του Έλληνα ιδιώτη, δηλαδή ο ηλίθιος (idiot) ο οποίος δεν συμμετέχει στα κοινά της πόλης αλλά ασχολείται αποκλειστικά με το ατομικό του, ιδιωτικό (ηλίθιο) συμφέρον. Ανασύρατε παρακαλώ στη μνήμη σας οι παλαιότεροι και οι νεότεροι όλες τις μεθόδους που χρησιμοποίησαν οι “καλοί” μας πολιτικοί άρχοντες για να μας φέρουν σε αυτή την κατάσταση που βιώνουμε σήμερα σας αναφέρω μερικά :
- Όποιος ασχολείται με τα εθνικά ζητήματα, με την παράδοση, με την Εκκλησία, με τα ήθη και έθιμα του τόπου είναι σκοταδιστής, εθνικιστής και τα συναφή.
- Απαξίωση από το κράτος και παρεμπόδιση με πολλά μέσα κάθε Ελληνικής επιχειρηματικότητας, εφευρετικότητας, ικανότητας για παραγωγή Ελληνικών προϊόντων, για αξιοποίηση μορφών ενέργειας και φυσικού πλούτου της χώρας μας.
- Δημιουργία άκρατου φανατισμού και κομματισμού σε όλο το φάσμα των πολιτικο-κοινωνικών εξελίξεων και εκδηλώσεων.
- Δημιουργία πελατειακών σχέσεων του κράτους με όλους τους πολίτες βασισμένη στο ρουσφέτι και στην απάτη.
- Δημιουργία κομματικών στρατών με την πρόσληψη στο δημόσιο χιλιάδων συμπολιτών μας με πρώτο και πολλές φορές μοναδικό κριτήριο την κομματική τους ταυτότητα.
- Πλήρη εκμαύλιση κάθε ηθικού φραγμού με τα μέσα μαζικής αποχαύνωσης, τηλεόραση, έντυπος τύπος και άλλα
- Προώθηση αντιχριστιανικών νόμων (περί έκτρωσης κλπ), και αντεθνικών νόμων (μνημόνια κλπ).
Σε αυτές λοιπόν τις κοινωνικές δραστηριότητες συμμετείχαμε όλοι εμείς οι Έλληνες άλλος λίγοτερο και άλλος περισσότερο και όπως λέει η λαϊκή σοφία, «με όποιον δάσκαλο θα κάτσεις τέτοια γράμματα θα μάθεις». “Μαζί όμως τα φάγαμε“, άλλος λιγότερο βέβαια και άλλος περισσότερο.
Ας έρθουμε και στο παρόν, στα αποτελέσματα των εκλογών στις 6 Μαΐου 2012. Το 35% των συμπολιτών μας δεν προσήλθε στην κάλπη και σίγουρα ο πρώτος λόγος δεν είναι ότι οι περισσότεροι δεν μπόρεσαν να πάνε να ψηφίσουν. Από αυτούς που ψήφισαν, το 31%, 2 εκατομμύρια Έλληνες συνεχίζουν να ψηφίζουν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Το άλλο 70% των ψηφοφόρων έχει διαμελιστεί σε πολλά κομμάτια τα οποία είναι κατά του μνημονίου και κατά των κομμάτων που μας έφεραν σε αυτή την κατάσταση.
Αυτό όμως που θα πρέπει να αναρωτηθούμε όλοι σύμφωνα με τα όσα περιγράψαμε παραπάνω, είναι σε τι ποσοστό ο Έλληνας πολίτης ενδιαφέρεται χωρίς υστεροβουλία για την πατρίδα και το κράτος που θα σχηματιστεί αύριο και πόσοι από εμάς κοιτάζουν να προστατέψουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τα μικροσυμφέροντα που έχουν δημιουργηθεί στις δεκαετίες που πέρασαν.
Το γεγονός ότι έχουμε γίνει χίλια κομμάτια, αποδεικνύει για μια ακόμη φορά ότι ο κίνδυνος καταστροφής για τον τόπο μας είναι μεγάλος και οφείλεται στο έλλειμμα παιδείας και όχι στο οικονομικό έλλειμμα που είναι συνέπεια του πρώτου αλλά που εύκολα μπορεί να αντιμετωπιστεί με ενότητα από όλους και θέτοντας το κοινό συμφέρον πάνω από το ατομικό. Για να γίνει όμως κάτι τέτοιο απαιτείται να αναδειχτούν ηγετικές μορφές που θα κάνουν αυτοί πρώτοι θυσίες για τον λαό, χρειάζεται να εμπνεύσουμε με το καλό παράδειγμα και σίγουρα κάτι τέτοιο μπορεί να το κάνει και ο καθένας από εμάς στην ζωή του χωρίς να περιμένει να σωθεί από άλλους.
Λυπάμαι που το λέω, αλλά νομίζω ότι οι περισσότεροι από αυτούς που θέλουν να οδηγήσουν την χώρα σε αυτή τη φάση δεν διαθέτουν ούτε το ψυχικό σθένος, ούτε την ικανότητα, ούτε τέτοια πρόθεση. Εύχομαι ο Θεός μας, ο Ιησούς Χριστός, να αναδείξει τέτοιες μορφές και να μας βγάλει από το αδιέξοδο. Εύχομαι η Μάνα μας, η Παναγία, να μας υποδείξει τον αληθινό ηγέτη που θα οδηγήσει την χώρα μας σε ασφαλή νερά. Ως τότε ελπίζω και προσεύχομαι, παρακαλώ όπως κάνετε και εσείς το ίδιο και ο Θεός της αγάπης να μας ελεήσει όλους και να μας φωτίσει να αλλάξουμε μυαλά, να μετανοήσουμε.