Στο άρθρο ο μητροπολίτης υπερτονίζει την αλληλεξάρτηση που οφείλουν να έχουν οι αυτοκέφαλες εκκλησίες με το πατριαρχείο (μητέρα εκκλησία) και καταδικάζει την πλήρη ανεξαρτησία, με την έννοια ότι το έθνος προσδιορίζει την Εκκλησία
Σημειώσεις
Με αφορμή τη διαδικασία χορηγήσεως εκκλησιαστικής Αυτοκεφαλίας στην Ουκρανία από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, γίνεται έντονη συζήτηση και διατυπώνονται διάφορες απόψεις.
Κατά τον καθηγητή Ιωάννη Καρμίρη και άλλους μελετητές, από την αρχή της η Εκκλησία διοργανώθηκε «ιεραρχικώς και συνοδικώς», δηλαδή η εκκλησιαστική ζωή εξελίχθηκε σε επισκοπική, μητροπολιτική, πατριαρχική και έπειτα συνοδική, μέχρι τον βαθμό της Οικουμενικής Συνόδου. Έτσι, το ορθόδοξο εκκλησιαστικό πολίτευμα είναι συνοδικό και ιεραρχικό. Η συνοδικότητα δεν καταργεί την ιεραρχικότητα, και η ιεραρχικότητα δεν καταργεί την συνοδικότητα. Έτσι το εκκλησιαστικό πολίτευμα είναι «ιεραρχικώς συνοδικόν» ή «συνοδικώς ιεραρχικόν», κατά τον Αλέξανδρο Σμέμαν.
Αντίθετα στην Δύση ο παπικός θεσμός προσέλαβε το φεουδαλιστικό σύστημα διοικήσεως και έτσι εισήχθη το «απολυταρχικόν-μοναρχικόν-συγκεντρωτικόν πολίτευμα» και αργότερα οι Προτεστάντες που αποσχίσθηκαν από τον Ρωμαιοκαθολικισμό εισήγαγαν το σύστημα της συνομοσπονδίας, χωρίς να υπάρχη κέντρο
Αυτό σημαίνει ότι στην Ορθόδοξη Εκκλησία δεν ισχύει το παπικό πρωτείο, ούτε η προτεσταντική συνομοσπονδία, αλλά λειτουργεί το συνοδικό και ιεραρχικό πολίτευμα με την προεδρία του Οικουμενικού Θρόνου, που έχει συντονιστικό ρόλο και αναλαμβάνει πρωτοβουλίες για την καλή λειτουργία της Εκκλησίας.
Το κεντρικό θέμα είναι τι ακριβώς είναι Αυτοκεφαλία, ποιος την χορηγεί και πως λειτουργεί η Αυτοκέφαλη Εκκλησία μέσα στο σύστημα της Μιάς Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας.
Για να γίνη περισσότερο κατανοητή αυτή η άποψη και για να τονισθή ότι η Αυτοκεφαλία δεν διασπά την εκκλησιαστική ενότητα, καθώς επίσης ότι δεν πρέπει μια Αυτοκέφαλη Εκκλησία να λειτουργή διασπαστικά
τα Πέντε Πρεσβυγενή Πατριαρχεία λειτουργούσαν ως πέντε αισθήσεις στον ένα και ενιαίο οργανισμό. Και όπως μια αίσθηση στο ανθρώπινο σώμα δεν ανεξαρτητοποιείται από τις άλλες, το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με τις εκκλησιαστικές διοικήσεις.
Ο άγιος Θεόδωρος Στουδίτης θεωρούσε ότι οι πέντε Πατριάρχες αποτελούσαν «το πεντακόρυφον κράτος της Εκκλησίας» ή «το πεντακόρυφον σώμα της Εκκλησίας» ή το «πεντακόρυφον εκκλησιαστικόν σώμα». Ο Θεόδωρος Βαλσαμών παραλληλίζει την ύπαρξη της Πενταρχίας με τις πέντε αισθήσεις στο σώμα του Χριστού. Όμως κάθε εκκλησιαστική διοίκηση είχε αυτοδιοίκηση και διέθετε «το δίκαιο των χειροτονιών» και το «δίκαιον των κρίσεων», κατά τον καθηγητή Βλάσιο Φειδά.
Φαίνεται ότι στην αρχαία παράδοση η λεγομένη Αυτοκέφαλη Εκκλησία είχε σχέση αλληλεξάρτησης με την Μητέρα Εκκλησία, την Εκκλησία της Νέας Ρώμης – Κωνσταντινουπόλεως
Όμως τα πράγματα άρχισαν να διαφοροποιούνται από την διάσπαση της Ρωμαικής Αυτοκρατορίας και την ανάπτυξη των εθνικιστικών διαφορών. Κάθε έθνος ήθελε να αποκτήση την δική του «εθνική Εκκλησία», οπότε δημιουργήθηκαν προβλήματα και έτσι αναπτύχθηκε η αυτοκεφαλαρχία σε βάρος της αυτοκεφαλίας, ή μάλλον το Αυτοκέφαλο θεωρήθηκε περισσότερο με την έννοια της αυτοκεφαλαρχίας, της ανεξαρτήτου, δηλαδή, Εκκλησίας και όχι της αλληλεξαρτημένης Εκκλησίας.
Όμως, η πραξικοπηματική ανακήρυξη του Αυτοκεφάλου από την Εκκλησία της Ελλάδος με την συνδρομή και έμπνευση ξένων δυνάμεων, καθώς επίσης και η μίμηση αυτής της μορφής Αυτοκεφαλίας από τις άλλες βαλκανικές χώρες, κατά το λουθηρανικό πρότυπο, «η αυτοκεφαλία δεν εννοείτο πιά ως αλληλεξάρτηση, αλλά ως πλήρης ανεξαρτησία.
Η Εκκλησία από Τοπική, βάσει των ιερών Κανόνων, γίνεται Εθνική Εκκλησία, Εκκλησία ενός συγκεκριμένου Έθνους-Κράτους.
Πρέπει να παρατηρήσω ότι την διάκριση που κάνει ο Clement μεταξύ αυτοκεφαλίας και αυτοκεφαλαρχίας την αντιλαμβάνομαι με την έννοια ότι ως Αυτοκεφαλία εννοείται η αυτοδιοίκηση σ᾿ ένα σύστημα αλληλεξαρτήσεως των Εκκλησιών για την ενότητά τους, με τον Οικουμενικό Πατριάρχη, ως δε αυτοκεφαλαρχία εννοείται μια τάση όχι μόνον αυτοδιοίκησης, αλλά και ανεξαρτητοποίησης από την Πρωτόθρονη Εκκλησία και μάλιστα την Μητέρα τους Εκκλησία.